ჩემი უფროსმა ყოველგვარი ახსნა-განმარტების გარეშე გამათავისუფლა. მეორე დილით კი მისი ცოლისგან შეტყობინება მივიღე: “შემხვდი. უნდა გითხრა სიმართლე.”

მე ყოველთვის ერთგული და თავდადებული თანამშრომელი ვიყავი და ვფიქრობდი, რომ ჩემს უფროსთან, გრეგთან, კარგი ურთიერთობა მქონდა.
ის მკაცრი, მაგრამ სამართლიანი იყო. მომთხოვნი, მაგრამ მოსმენის უნარით.

წლები გადიოდა, მე კი დაუღალავად ვმუშაობდი, ზედმეტ საათებს ვრჩებოდი, რათა ჩემი ღირებულება დამემტკიცებინა. მჯეროდა, რომ ჩემი ადგილი ამ კომპანიაში დავიმსახურე.
როდესაც გრეგმა ერთ დღეს თავის კაბინეტში დამიბარა, ვიფიქრე, რომ ეს ჩვეულებრივი სამუშაო საუბარი იქნებოდა.
მაგრამ ეს დღე ჩემი ცხოვრების შეცვლის დასაწყისი გახდა.
— ლენა, — დაიწყო მან ისე, რომ თვალებში არ ჩამიხედა, — ბოდიში, მაგრამ უნდა გაგათავისუფლოთ.
მოულოდნელად თავი დამცარიელდა.
— რა? რატომ? — ძლივს ამოვილუღლუღე, გაოგნებული და შეშფოთებული.
— ბოდიში, ლენა. უბრალოდ, ბიუჯეტი აღარ გვაქვს შენი პოზიციისთვის, — მითხრა და მზერა ამარიდა. — ეს პირადული არაფერია, უბრალოდ ბიზნესია. მიიღებ კომპენსაციას, დეტალებს კი კადრების განყოფილება განგიმარტავს.
ვერ ვიაზრებდი, რას ამბობდა. როგორ შეიცვალა ყველაფერი ასე უცბად? ცოტა ხნის წინ მნიშვნელოვანი პროექტი დავასრულე, კარგი შეფასებები მივიღე და ყველაფერს ვაკეთებდი გუნდისთვის. არ ყოფილა არავითარი გაფრთხილება, არავითარი ნიშანი, რომ სამსახურს დავკარგავდი.
— დარწმუნებული ხარ? — ვკითხე კანკალით. — ამ კომპანიას ჩემი ცხოვრება შევწირე. რატომ ახლა?
გრეგმა ღრმად ამოიოხრა, აშკარად არაკომფორტულად გრძნობდა თავს.
— ეს ჩემი გადაწყვეტილება არ არის, ლენა. კომპანიის გადაწყვეტილებაა. ბოდიში, მაგრამ ვერაფერს შევცვლი.
ჩემი ნივთები ჩავალაგე, თავი მიტრიალებდა. როდესაც ოფისი ბოლოს დავტოვე, ვცდილობდი ღალატის გრძნობა ჩამეხშო, მაგრამ ის ძალიან ძლიერი იყო. ყველაფერს ვაკეთებდი ამ სამსახურისთვის, ახლა კი აღარაფერი მქონდა.
მეორე დილით კი შეტყობინება მივიღე, რამაც სისხლი გამიყინა ძარღვებში.
“შემხვდი. უნდა გითხრა სიმართლე. – სარა.”
შეტყობინება გრეგის ცოლისგან იყო. წლებია, მასთან კონტაქტი არ მქონია და წარმოდგენა არ მქონდა, საიდან ჰქონდა ჩემი ნომერი.
გული უფრო სწრაფად ამიძგერდა. რას მინდოდა? რატომ დამიკავშირდა ახლა, ამ ყველაფრის შემდეგ?
ვიყოყმანე. რატომ უნდოდა სარას, ქალს, რომელსაც თითქმის არ ვიცნობდი, ჩემთან შეხვედრა? მინდოდა, შეტყობინება დამევიწყებინა, მაგრამ შინაგანად რაღაც მაიძულებდა, რომ შეხვედრაზე დავთანხმებულიყავი. იქნებ რაღაც მნიშვნელოვანი უნდა მეცოდნოდა. იქნებ ეს იყო იმ ამბის დაკარგული ნაწილი.
დავთანხმდი და პატარა კაფეში შევხვდი, იმ იმედით, რომ პასუხებს მივიღებდი.
როდესაც მივედი, სარა უკვე მაგიდასთან იჯდა, ხელები ერთმანეთში ჰქონდა ჩაჭიდებული. დაღლილი და გაცვეთილი ჩანდა, მაგრამ მის თვალებში ისეთი სიმძაფრე იდო, როგორიც აქამდე არასდროს დამინახავს.
— ლენა, — თქვა ჩუმად და სერიოზულად. — გმადლობ, რომ მოხვედი. ვიცი, ეს უცნაურია.
თავი დავუქნიე, არ ვიცოდი, რა უნდა მეპასუხა.
— რატომ გინდოდა ჩემი ნახვა? რა ხდება?
სარამ ღრმად ამოისუნთქა, წამით ფანჯარაში გაიხედა, შემდეგ კი ისევ მე შემომხედა.
— არ ვიცი, როგორ უნდა გითხრა, მაგრამ ვგრძნობ, რომ სიმართლე უნდა იცოდე. გრეგმა ბიუჯეტის გამო არ გაგათავისუფლა, ლენა. ეს ტყუილი იყო.
საოცრებით მივაშტერდი.
— რას გულისხმობ? მითხრა, რომ ბიუჯეტი აღარ იყო.
სარამ ტუჩები ერთმანეთს მიაჭირა, ხმა აუკანკალდა.
— ასე არ არის, — ჩაიჩურჩულა. — შენ ჩემი მიზეზით გაგათავისუფლა.
თვალები დავახამხამე, ვერ ვიგებდი.
— შენ გამო? რას ნიშნავს ეს?
მის სახეზე დანაშაულის გრძნობა აღბეჭდილი იყო.
— გრეგი და მე… ჩვენი ქორწინება თვეებია, რაც განადგურდა. სულ ვკამათობთ და… — სარა შეყოვნდა, შემდეგ მზერა დახარა. — მას რომანი ჰქონდა.
გამაკანკალა.
— გრეგი გღალატობდა?
თავი ნელა დამიქნია, თვალებზე ცრემლები ჰქონდა მოწოლილი.
— კი. მაგრამ ვინმესთან კი არა… შენთან.
მისი სიტყვები თავში დამტყდა, სუნთქვა შემეკრა.
— რა? მე—
— ვიცი, — შემაწყვეტინა და ცრემლები მოიწმინდა. — მაგრამ გრეგს ასე ეგონა. ის შენზე შეპყრობილი იყო, ლენა. თვეებია, გნატრობდა. დიდი ხანია, უნდოდა შენი გათავისუფლება, მაგრამ ვერ ახერხებდა. ამიტომ იყო ასეთი ცივი და მოშორებული. ცდილობდა, შენი დავიწყება, თავისთვის დაემტკიცებინა, რომ არაფერი გრძნობდა.
დედამიწა თითქოს ზანზარებდა.
— და ეს არ გამოუვიდა, — განაგრძო სარამ. — შენს გათავისუფლებამდე წინა ღამეს საშინლად ვიჩხუბეთ. ყველაფერი გავიგე და გრეგმა აღიარა. ვუთხარი, რომ ასე გაგრძელება არ შემეძლო, რომ არჩევანი უნდა გაეკეთებინა. ან მე, ან შენ. ამიტომ დაგითხოვა. ეგონა, რომ თუ გაქრებოდი, ჩვენს ქორწინებას გადაარჩენდა.
გავიყინე. ასეთ სცენარს ვერც კი წარმოვიდგენდი.
— ძალიან ვწუხვარ, ლენა, — გულწრფელად მითხრა სარამ. — არ მინდოდა, ამ ამბავში ჩაგებით. არ ვიცი, როგორ გამოვასწორო ეს, მაგრამ არ მინდოდა, შენ მისი შეცდომების გამო გევნო. უბრალოდ, მინდოდა, სიმართლე გცოდნოდა.
ვერაფერს ვიაზრებდი.
— არ ვიცი, რა ვთქვა, — ჩურჩულით ვუპასუხე.
სარამ ხელი ჩამჭიდა.
— არ ვითხოვ, რომ მაპატიო. უბრალოდ მინდოდა, გცოდნოდა, რომ ეს შენი ბრალი არ არის.
ნელა დავუქნიე თავი, ჯერ კიდევ შოკში ვიყავი.
— მადლობა, რომ მითხარი. არ ვიცი, ახლა რა გავაკეთო, მაგრამ მაინც, სიმართლე ვიცი.
სარამ სევდიანად გამიღიმა.
— გაუფრთხილდი თავს, ლენა. იმედია, ამ ქაოსში მაინც იპოვი სიმშვიდეს.
როცა კაფედან გამოვედი, სიმართლის სიმძიმე ჩემს მხრებზე დამაწვა.
ჩემი კარიერა, გრეგისადმი ნდობა, ჩემი ცხოვრების სურათი—ყველაფერი დაინგრა.
მაგრამ სიმართლე, როგორი მტკივნეულიც უნდა ყოფილიყო, ჩემი ცხოვრების თავიდან აწყობის პირველი ნაბიჯი იყო.