კახეთიდან ფქვილით დატვირთულ მანქანას გამოყოლილი პატარა ბიჭი პატრიარქმა აღზარდა – დღეს ის მსოფლიოში წარმატებული მომღერალია

წარ­მა­ტე­ბუ­ლი სა­ო­პე­რო მომ­ღერ­ლის და­ვით სუმ­ბა­ძის ცხოვ­რე­ბა და მოღ­ვა­წე­ო­ბა ზღა­პარს უფრო ჰგავს. იგი ბევ­რის­თვის იმის მა­გა­ლი­თია, თუ რო­გორ არ უნდა შე­უ­შინ­დეს ადა­მი­ა­ნი დაბ­რკო­ლე­ბებს, მიზ­ნის­კენ მი­მა­ვალ გზა­ზე. და­ვით სუმ­ბა­ძე წარ­მო­შო­ბით თე­ლა­ვის რა­ი­ო­ნის სო­ფელ ვარ­დი­სუბ­ნი­დან არის… მან ბევ­რი იბ­რძო­ლა, რომ დღეს მსოფ­ლი­ო­ში წარ­მა­ტე­ბუ­ლი სა­ო­პე­რო მომ­ღე­რა­ლი ყო­ფი­ლი­ყო. ამ­ჟა­მად საფ­რან­გეთ­ში მოღ­ვა­წე­ობს და მის სა­ო­ცარ ის­ტო­რი­ას ჰყვე­ბა:
– გვი­ამ­ბეთ თვენს ბავ­შვო­ბა­ზე…
– არა­ერ­თხელ მაქვს მო­ყო­ლი­ლი ჩემი ბავ­შვო­ბის შე­სა­ხებ და ვფიქ­რობ, ამის გა­მე­ო­რე­ბა კი­დევ ბევ­რჯერ სი­ა­მოვ­ნე­ბით მო­მი­წევს, რათა ჩემი გა­მოც­დი­ლე­ბა მო­მა­ვა­ლი თა­ო­ბე­ბის­თვის სა­მა­გა­ლი­თო იყოს. რო­გორც ხე­ლო­ვა­ნი ადა­მი­ა­ნე­ბის უმე­ტეს ნა­წილს, არც მე მქონ­და დალ­ხე­ნი­ლი და ია-ვარ­დით მო­ფე­ნი­ლი გზა! სიმ­ღე­რა ძა­ლი­ან პა­ტა­რა ასა­კი­დან შე­მიყ­ვარ­და და შემ­დეგ იყო საკ­მა­ოდ დიდი სირ­თუ­ლე­ე­ბი იმის­თვის, რომ მეს­წავ­ლა და მი­მეღ­წია ჩემი მიზ­ნის­თვის, რა­საც სა­ერ­თა­შო­რი­სო მომ­ღერ­ლის კა­რი­ე­რა ქვია…
– თუ არ ვცდე­ბი, მამა სიმ­ღე­რას გიშ­ლი­დათ, ეს პრო­ფე­სია არ სურ­და…
– არა, ასე არ იყო… მამა ხელს მიშ­ლი­და, რომ დე­და­ქა­ლაქ­ში სას­წავ­ლებ­ლად მარ­ტო წა­მოვ­სუ­ლი­ყა­ვი, რად­გან 90-იანი წლე­ბი იყო და თბი­ლი­სი რის­კე­ბით სავ­სე ქა­ლა­ქად ით­ვლე­ბო­და. ისე კი მა­მას დე­დას­თან ერ­თად სურ­და, რომ გავმხდა­რი­ყა­ვი ის, ვინც დღეს ვარ…

– მშობ­ლი­უ­რი კა­ხე­თი­დან თბი­ლის­ში პუ­რის ფქვი­ლით დატ­ვირ­თულ მან­ქა­ნას რა­ტომ გა­მო­ყე­ვით?
– დიახ, ნამ­დვი­ლად ასე იყო, რად­გან გზის თან­ხაც კი არ მქონ­და, რომ დე­და­ქა­ლაქ­ში სწავ­ლის გა­საგ­რძე­ლებ­ლად ჩა­მოვ­სუ­ლი­ყა­ვი. ერთ მშვე­ნი­ერ დღეს ვი­ღაც კე­თილ­მა კაც­მა პუ­რის ფქვი­ლით დატ­ვირ­თულ მან­ქა­ნას გა­მო­მა­ყო­ლა. ახლა ღი­მი­ლით მახ­სენ­დე­ბა ის მოგ­ზა­უ­რო­ბა, თბი­ლის­ში ჩა­მო­სუ­ლი სულ მთლად თეთ­რი ვი­ყა­ვი, ფქვილ­ში ამოვ­ლე­ბუ­ლი…
– პატ­რი­არ­ქთან რო­გორ აღ­მოჩ­ნდით?
– უწ­მინ­დეს­თან მოხ­ვედ­რა სას­წა­უ­ლი იყო, რა­მაც ჩემი დე­და­ქა­ლაქ­ში სას­წავ­ლებ­ლად გად­მოს­ვლა სა­ბო­ლო­ოდ გა­და­წყვი­ტა. და­უ­ვი­წყა­რია მას­თან გა­ტა­რე­ბუ­ლი 10 წელი, რა პე­რი­ოდ­შიც საკ­მა­ოდ სე­რი­ო­ზულ წარ­მა­ტე­ბებს მი­ვაღ­წიე… მე­ო­რე მა­მა­სა­ვით მყავ­და! საკ­ვე­ბით, მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი და სუ­ლი­ე­რი თვალ­საზ­რი­სით. მისი ნა­ჩუ­ქა­რი 3500 ევ­რო­ი­ა­ნი მარ­კო ლუ­ჩის პალ­ტო დღე­საც მაქვს…
სრულად :