"უცხოეთიდან არაერთი მეცნიერი ჩამოსულა მის სანახავად, ვერავინ დაადგინა რა ჯიშია" - 300-წლოვანი ვაზი წინანდალში, რომელიც ევრაზიის სამეულშია

მსოფ­ლი­ო­ში ბევ­რი ხან­დაზ­მუ­ლი, სა­უ­კუ­ნო­ვა­ნი მცე­ნა­რე ხა­რობს; მათ შო­რის არის ვა­ზიც. ამ­ჯე­რად ძა­ლი­ან დიდი ხნის ვა­ზის შე­სა­ხებ გვინ­და მო­გი­თხროთ, რო­მე­ლიც თე­ლა­ვის მუ­ნი­ცი­პა­ლი­ტე­ტის სო­ფელ წი­ნან­დალ­ში, ნიკო ნი­კო­ლა­იშ­ვი­ლის ეზო-კარ­ში ხა­რობს. ბა­ტო­ნი ნიკო ამ­ბობს, რომ სახლ-კარი და 300 წლის ვაზი შთა­მო­მავ­ლო­ბით ერგო.

- და­ვი­ბა­დე და გა­ვი­ზარ­დე თბი­ლის­ში, მაგ­რამ სტუ­დენ­ტო­ბის შემ­დეგ ქა­ლაქ­ში ყვე­ლა­ფერს თავი და­ვა­ნე­ბე და სოფ­ლურ ცხოვ­რე­ბას მივ­ყე­ვი. მა­ნამ­დე აქ მო­ხუ­ცი პაპა-ბე­ბია მყავ­და. 12 წე­ლი­წა­დია, წი­ნან­დლის სკო­ლა­ში ვმუ­შა­ობ, ინ­ფო­მე­ნე­ჯე­რი და ინ­ფორ­მა­ტი­კის მას­წავ­ლე­ბე­ლი ვარ, მაქვს სა­ო­ჯა­ხო სას­ტუმ­რო და ჩემს მე­ურ­ნე­ო­ბას ვუვ­ლი.

ჩვე­ნი ვაზი 300 წლი­საა. მას­ზე ბევ­რი და­წე­რი­ლა. ზოგი მი­უ­თი­თებს, რომ 100 წლი­საა, ზოგი - 150-ის. უცხო­ე­თი­დან არა­ერ­თი მეც­ნი­ე­რი ჩა­მო­სუ­ლა მის სა­ნა­ხა­ვად. ბო­ლოს იტა­ლი­ე­ლებ­მა შე­ა­ფა­სეს და ლა­ბო­რა­ტო­რი­უ­ლად და­ად­გი­ნეს, რომ 300 წლი­საა. ასე რომ, ჩვე­ნი ვაზი ევ­რა­ზი­ის სა­მე­ულ­ში მოხ­ვდა; ერთი სლო­ვე­ნი­ა­შია, რო­მე­ლიც 400 წლამ­დეა, ერთი - ინ­გლის­ში და მე­სა­მე ჩვე­ნია.



- რა ჯი­შია?

- ვერ და­ად­გი­ნეს, ვერც ერთ კა­ტა­ლოგს ვერ მი­უ­სა­და­გეს ვერც ქარ­თვე­ლებ­მა და ვერც უცხო­ე­ლებ­მა (იტა­ლი­ე­ლე­ბის გარ­და, კა­ნა­დე­ლე­ბიც იყ­ვნენ, ჩი­ლე­ლე­ბიც, სამ­ხრე­თაფ­რი­კე­ლე­ბიც). მოკ­ლედ, ჩვენს ვაზს და­ვუ­ტო­ვეთ სა­ხე­ლი - ქარ­თუ­ლი ენ­დე­მუ­რი ჯიში.

- თქვე­ნი წი­ნაპ­რე­ბის­გან გად­მო­ცე­მით რა იცით?

- მა­მა­ჩე­მის დიდი პა­პის დრო­ინ­დე­ლია. ის ეზოს ყო­ველ­თვის ამ­შვე­ნებ­და, ამას­თან, მო­სავ­ლი­ა­ნი იყო. ამ ვა­ზის ოჯა­ხის სხვა ორი ძი­რიც იდგა ეზო­ში, რომ­ლებ­საც მეც მო­ვეს­წა­რი. პა­პამ, ბავ­შვი ვი­ყა­ვი, ერთი რომ მოჭ­რა. მოგ­ვი­ა­ნე­ბით, მე­ო­რე მე მო­მაჭ­რე­ვი­ნა, რად­გან გახ­მა. ვაზს ახლა ექ­ცე­ვა ყუ­რა­დღე­ბა, ადრე ასე არ იყო - როცა ბერ­დე­ბო­და, კა­ფავ­დნენ, რომ ახა­ლი და­ერ­გოთ და უფრო მო­სავ­ლი­ა­ნი ყო­ფი­ლი­ყო. მოკ­ლედ, ეს შე­მორ­ჩა და ოჯა­ხის სი­ა­მა­ყე, რე­ლიკ­ვი­აა... ვიცი, რომ ამის რქა თე­ლავ­ში, ერეკ­ლეს მუ­ზე­უ­მის ეზო­ში ხა­რობ­და. რომ ვკი­თხე, მი­თხრეს, ეს ვაზი 75 წლის არის, ცნო­ბებ­ში წე­რია, რომ რქა წი­ნან­დლი­დან წა­მო­ი­ღე­სო...



- ანუ არ იცით, თავ­და­პირ­ვე­ლად ვინ დარ­გო...

- წარ­მო­შო­ბით ჩემი გვა­რი რა­ჭი­დან მო­დის. კა­ხეთ­ში ახლა მე­ხუ­თე თა­ო­ბა ვართ. ეს სახლ-კარი ჩემ­მა დიდ­მა პა­პამ ჭავ­ჭა­ვა­ძე­ე­ბის­გან შე­ი­ძი­ნა. აქა­უ­რო­ბა ალექ­სან­დრე ჭავ­ჭა­ვა­ძის ტე­რი­ტო­რია და პარ­კი ყო­ფი­ლა, უმე­ტე­სად, დე­კო­რა­ტი­უ­ლი მცე­ნა­რე­ე­ბი და კვი­პა­რო­სე­ბი ხა­რობ­და. არც და­სახ­ლე­ბა ყო­ფი­ლა და არც ხე­ხი­ლი ან ვაზი. ჩემ­მა დიდ­მა პა­პამ კვი­პა­რო­სე­ბი ამო­ძირ­კვა და მათ ად­გი­ლას ხე­ხი­ლი გა­ა­შე­ნა. მერე კო­მუ­ნის­ტებ­მა მის გარ­შე­მო მი­წის ნაკ­ვე­თე­ბი მუ­შებ­სა და გლე­ხებს და­უ­რი­გეს.


- არ გიც­დი­ათ, მის­გან აჭ­რი­ლი რქა გა­გემ­რავ­ლე­ბი­ნათ?
- რო­გორ არა. ვი­საც უთხო­ვია, ყვე­ლას­თვის მი­მი­ცია, მაგ­რამ თით­ქმის ვე­რა­ვინ გა­ა­ხა­რა. თა­ვის დრო­ზე ჩვენ­თან მო­მუ­შა­ვე ღვი­ნის ფრან­გულ­მა კომ­პა­ნი­ა­მაც წა­ი­ღო, თა­ვი­ანთ სათ­ბურ­ში სცა­დეს გა­ხა­რე­ბა, მაგ­რამ - უშე­დე­გოდ. მე მხო­ლოდ ერთი რქის­გან ვა­ხა­რე ერთი ძირი და ერ­თიც კარ­და­ნახ­ში გა­ა­ხა­რა ნა­თე­სავ­მა. ჩემ­სას ჯერ­ჯე­რო­ბით არ და­უს­ხამს, ჩანს, მო­სა­ვალს გვი­ან იძ­ლე­ვა. წა­ი­კი­თხეთ სრუ­ლად